Klaar.... Bijna
Ik vind dat het maar eens klaar moet zijn, ik ben al dagen verdrietig en vast erg vervelend voor mijn omgeving, denk echt dat het tijd word voor een schop onder mijn reet...
Dus, de afgelopen 2 dagen heb ik mezelf die schop gegeven, dat is ten dele gelukt, ik heb weer wat huishouden gedaan (niet zo veel, wat was en afwas) en ik heb aan deze site zitten prutsen (wel veel, klik hier voor een totale beschrijving in mijn Tech Blog), dit alles heeft er inderdaad voor gezorgd dat ik minder medelijden met mezelf had en me minder zorgen maakte om haar. En waarom maak ik me zorgen om haar? Ik hoor het jullie denken, wel, dat is heel simpel, ik geloof nog steeds dat als je verliefdheid gaat onderdrukken om een relatie te redden dat dit niet kan werken, ik hoop serieus voor haar dat het wel werkt, maar ik geloof het niet, dus ik maak me zorgen om wat ze zichzelf en hem en hun kinderen aan doet. Maar goed, na wat serieus nadenken moet ik concluderen dat het niet aan mij is om me daar zorgen om te maken, ze heeft alle contact afgebroken dus wat kan ik nog doen en wat voor nut hebben mijn zorgen? Niets.
Zoals ik al zei, het moet klaar zijn.
De laatste week heb ik mezelf er op betrapt dat ik ondanks alles eigenlijk gewoon zit te hopen en wachten tot het misgaat bij hun en ze terug komt, dit moet ik niet doen, dit moet klaar zijn.
Dus ik heb mezelf nu 2 dagen weten af te leiden, dat hielp enigszins. Ik heb ook een redelijk volle week voor mezelf gepland dus dit zal vast ook helpen. Ook heb ik vandaag besloten dat het na bijna 2 maanden na de dood van Speedy wel tijd word voor een nieuwe kat, ook omdat Noobie de laatste 2 weken erg vervelend doet als ik even weg ben geweest of iets dergelijks. Nu nog bedenken waar ik die het beste vandaan kan halen aangezien het dierenasiel best duur is geworden en ik niet heel ruim in mijn geld zit momenteel. Maar een nieuwe kat zal wel aardig wat aandacht en wennen vergen. Ook dat is een stap verder.
Ook heb ik haar ketting boven mijn bed weggehaald en in een la gestopt zodat ik hier niet elke avond voor het slapen gaan verdrietig naar zit te staren en te hopen dat ze terug komt. Ook dat is klaar.
Nu is het enige wat ik nog voor elkaar moet krijgen is dat ik op de een of andere manier niet nachten lang wakker lig aan haar te denken en verdrietig te zijn, goed slapen zou helpen, je hebt geen idee hoeveel koppijn je kunt krijgen van RSI, slaap gebrek en stres bij elkaar. En als ik slaap nog een manier vinden dat ik niet af en toe hele levendige dromen over haar heb, dat zal vast ook helpen.
Dus klaar.... Bijna....In ieder geval op weg.
Een ding heb ik me wel echt voorgenomen, als een vrouw mij ooit verteld dat ze gevoelens voor mij heeft dan ga ik weg, ik geloof er niet meer in dat uit zo een begin nog een positief resultaat voor mij naar voren gaat komen en dat geld ook voor als ik ooit weer verliefd word, direct weg wezen. Zoals de laatste vrouw in een mooi gedichtje aan mij schreef als afscheid 'vermoord je hoop' dat is precies wat ik ga doen alleen ik neem het wat verder dan zij bedoelde, ik ga niet alleen mijn hoop op haar vermoorden maar gewoon de hoop dat ik nog ooit een leuke vrouw in mijn leven zal hebben (langer dan een paar weken of maanden) aangezien het mij makkelijker lijkt om op de langer termijn met de eenzaamheid te dealen dan elke keer weer opnieuw deze stres over mij zelf af te roepen. Ook dat is klaar wat mij betreft.