Huwelijk

Gisteren, helemaal in het teken van het geluk brengende nummer 7 (volgens sommige mensen dan toch), op 07-07-2014 heb ik de eer gehad om aanwezig te zijn bij de bruiloft van Anca en Martin. Martin ken ik al enkele jaren, wij hebben ooit samen voor dezelfde baas gewerkt en altijd contact gehouden, de mooie Anca heb ik gisteren voor het eerst ontmoet. Ik ken haar verder helemaal niet maar ik denk dat Martin een vrouw heeft gevonden die heel goed bij hem past.

Toen we op weg wouden gaan naar het gemeentehuis wou de trouw auto niet starten, zoals je op de foto kunt zien is dit nogal een antieke auto, gelukkig na een stukje duwen met 5 man en een hoop gelach starte de auto alsnog en konden we in optocht naar het gemeentehuis voor de ceremonie.

Persoonlijk vond ik de ceremonie heel mooi en vond ik het heel leuk hoe de buitengewoon ambtenaar het huwelijk voltrok, helaas ben ik haar naam vergeten. Ze begon met vertellen over de zaal waar de bruiloft plaats vond. Dit is de zogenaamde 'kleine ridderzaal' in het gemeentehuis van Veendam. Deze zaal heet zo omdat het houtwerk in het plafond op dezelfde manier is uitgevoerd als in de echte ridderzaal in Den Haag. Ook wees de ambtenaar ons op de mooie glas in lood ramen waar familie wapens van belangrijke families uit het verleden van Veendam waren afgebeeld.

Het viel mij ook op dat de ambtenaar echt de moeite had genomen om het bruidspaar te leren kennen, zo heb ik wat dingen over Martin geleerd die ik nog niet wist, zoals dat hij van geschiedkundige boeken houd en een zekere fascinatie met het oude Rome heeft maar ook hoe hij en Anca elkaar hebben leren kennen.

De plechtigheid zelf was kort maar mooi waarna het neefje van Martin met enige moeite de ringen wist te overhandigen, het jochie is gok ik een jaar of 3 dus het is hem niet kwalijk te nemen dat hij een beetje was afgeleid door het mooie strikje waarmee zijn moeder de ringen had vastgemaakt op het kussentje.

Na de ceremonie zijn we met ons allen gaan barbecueën bij de neef van Martin genaamd Martin. Dat was voor mij even verwarrend want ik heb enige tijd niet begrepen in wiens huis (of eigenlijk tuin) ik nou eigenlijk was. Tijdens de barbecue heb ik heel gezellig zitten kletsen met de ooms en tantes van Martin die mij, door mijn lange haar, direct als ICT'er en dus als collega van Martin herkende. Natuurlijk wou een aantal eerst computer advies maar al gauw hadden we een heel uitgebreid gesprek over een antieke viool die een van hun op zolder heeft liggen. Ik kan het blijkbaar met Martins familie net zo goed vinden als met Martin zelf.

Tussendoor heeft iemand mij nog heel enthousiast de collectie oude en nieuwe brommertjes die ze hadden staan laten zien en met grote trots het wagentje wat ze hebben gemaakt door een motorblokje in een bierkrat te bouwen laten bewonderen. Ik denk dat mijn vader wel eens een uurtje wil rondkijken in die schuur.

Vlak na de ceremonie heb ik even met de eigenaar van die mooie antieke auto staan praten, dit is de zwager van Martin. Hij vertelde mij dat hij de auto niet meer uit durfde te zetten tot hij weer thuis was dus hij heeft hem al die tijd buiten stationair laten draaien tijdens de ceremonie. Ook vertelde hij een anekdote van een bruiloft van een collega van hem ooit waar hij bij was. Toen ze bij die plechtigheid de kerk in liepen stapte de bruidegom per ongeluk op de sleep van de bruid en toen zei zij: 'wat bist toch 'n sukkel.' Waarop hij zei: 'Dou zulst toch nait met 'n sukkel trouw'n' en daarop heeft hij zich omgedraaid en is de kerk uitgelopen zonder te trouwen. Dan ben ik toch blij dat het bij Martin en Anca beter verlopen is.

Tijdens de barbecue waren er wel wat taal problemen met aan de ene kant de Roemeense familie van Anca en aan de andere kant de echte Groningse familie van Martin. Gelukkig gaf dit vooral grappige situaties voor zover ik kon zien. Af en toe was er wat vertaling nodig van Anca maar over het algemeen kon iedereen zich prima redden met handen en voeten en wat Duits en Engels. Hierbij viel het mij erg op dat Martin al best een woordje Roemeens spreekt, veel meer dan ik heb geleerd in drie en een half jaar samen wonen met een Roemeense in ieder geval. Ook viel het op dat Anca het Nederlands ook al goed begrijpt, wederom veel meer dan die Roemeense waar ik mee samenwoonde. Respect voor hun want ze willen kennelijk echt graag elkaars taal leren.

Anca en Martin, ik vond het echt heel leuk om op jullie bruiloft te zijn en ik wens jullie echt heel veel geluk samen en veel plezier op jullie huwelijksreis.