Een moeilijk weekeinde *updated*

Aanstaande zondag is het Moederdag. Facebook staat bol van de posts, winacties, deelacties, etc... En ik zit te bedenken dat mijn moeder er niet meer is en voel me best wel verdrietig daaronder. Intens verdrietig momenteel even. Ik dacht dat ik het wel zou kunnen negeren maar dat valt op dit moment even vies tegen.

Ook zag ik toen ik net uit mijn werk kwam dat het morgen de dag is dat mijn oma overleed in 2012. Waarschijnlijk heeft dit zien sterk bijgedragen aan dat ik me nu zo verdrietig voel opeens. Op dit moment zou ik graag willen wegkruipen in een hoekje en dit verdriet over me heen laten komen, helaas gaat het leven door en ik weet ook van mezelf dat als ik dit over me heen ga laten komen dat ik dan er ook niet zomaar weer uit zal komen.

Eigenlijk zou ik afleiding moeten zoeken maar ik weet op dit moment niet hoe of waar ik dat zou moeten zoeken, liefste zou ik iemand vragen om me vast te houden terwijl ik een potje ga zitten janken maar ook dat is momenteel niet een optie vrees ik. Dit intypen helpt wel een beetje alhoewel mijn ogen bepaald vochtig zijn en ik niet bepaald met stabiele handen type.

God wat is het leven soms niet makkelijk. Mamma, ik mis je, verschrikkelijk veel de laatste weken. Oma Annie, ik mis jou ook.

Laatste tijd overlijden er om me heen veel mensen en ik merk gewoon dat ik het heel moeilijk vind, elke keer weer een nieuw verlies maar ook het nog niet helemaal verwerkte verlies van mijn eigen moeder.

Update: 23:07

Een avondje allemaal jeugdsentiment muziek luisteren en dat delen op Facebook met een beschrijving waarom een nummer belangrijk was heeft mij er weer een beetje door heen gesleept. Ik ben nog verre van vrolijk maar ik heb in ieder geval minder de neiging om in een hoekje te kruipen.